Niesamowity taniec brzucha | Arabski taniec brzucha | najlepsza tancerka brzucha na świecie | tancerka brzucha Czy są jakieś wymagania dotyczące stroju dla mężczyzn podróżujących w Iranie? Istnieje wiele doniesień i wiele porad, że kobiety powinny ubierać się konserwatywnie, i mamy podobne pytanie dotyczące nakryć głowy dla kobiet. A co z męskimi podróżnikami? Czy są dla nich jakieś wymagania? Aby pytanie było praktyczne, czy T-shirt i szorty byłyby odpowiednie dla mężczyzn podróżujących? Czy byłoby to legalne, tolerowane przez turystów, źle widziane, cokolwiek innego ...? Czy reakcja na zachodniego mężczyznę w koszulkach i spodenkach byłaby inna w Teheranie niż w górach czy na wsi? A co by było, gdybyś uprawiał takie sporty, jak bieganie: czy to zmienia akceptację? Nie martwię się o to, żeby się wystawiać lub być źródłem chichotów, ale chciałbym uniknąć nękania lub wrogich reakcji. Powinienem to powiedzieć, także Irańczykiem dress code nie jest taki trudny i surowy o czym mogłeś słyszeć, z wyjątkiem hidżabu dla kobiet, który jest wymuszany tylko przez rząd (miejscowi nie sprzyjają temu, a dziewczyny są wolne od tego w niezatłoczonych miejscach), więc po prostu nosisz to, co lubisz i nie martw się tak bardzo. Ale jeśli chcesz się wtopić i nie być w centrum uwagi Szorty są uważane za odpowiednie tylko dla dzieci i osób uprawiających sport, taki jak jazda na rowerze, bieganie itp Zbyt swobodne noszenie w oficjalnych miejscach i formalnych spotkaniach nie jest właściwe, a odpowiednim strojem mogą być tylko spodnie i koszula W domach i meczetach trzeba zdejmować buty. Generalnie gdy widzisz czysty dywan;) Koszulki są w porządku Dziwne fryzury nie są normalne, są dziwne :)) Ludzie w Iranie są bardzo gościnni i wiedzą, że jesteś turystą pochodzącym z innej kultury, dlatego jest mało prawdopodobne, aby spotkała się z ostrą reakcją, cokolwiek wybierzesz. Baw się dobrze i witaj w Iranie 6 Czekałem na odpowiedź Irańczyka i to idealnie pasuje do tego, co widziałem. Kochałem twój kraj. W przypadku mężczyzn szorty nie są akceptowane w miejscach publicznych. Koszulki są w porządku (z wyjątkiem meczetów). Jedyne miejsce, w którym zobaczysz ludzi w szortach, to okolice plaż. Więc męskie nogi muszą być zakryte ... W meczetach mężczyźni zwykle muszą nosić koszule z długimi rękawami, a nie t-shirty. 1 W co się ubrał na przykład do odwiedzenia meczetu? Na pewno można iść do meczetu w t-shirtach, „zwykle” chodzą z długimi rękawami, bo tak większość ludzi nosi, szczególnie dla osób starszych. 1 „W przypadku mężczyzn szorty są niedozwolone w miejscach publicznych”. Czy dotyczy to także „uprawiania sportów, takich jak bieganie”? Z kilku zdjęć, które mogę znaleźć w Google, nie jest niczym niezwykłym noszenie samych szortów, nawet dla dorosłych mężczyzn podczas uprawiania aktywności fizycznej. 2 @ Tor-EinarJarnbjo Uważam, że większość ludzi założyłaby jogging, aby uprawiać sport. Mimo to możesz znaleźć wyjątki. Wydaje się, że istnieje pewna tolerancja dla obcokrajowców. Powiedziałbym: będąc w Rzymie, rób to, co robią Rzymianie ... Więc pewnie załóż jogging dla sportu, nawet jeśli obcokrajowcy mogą zaakceptować krótkie spodenki. 4 Co masz na myśli mówiąc, że jest to niedopuszczalne? Czy ktoś zostałby odstraszony za noszenie szortów? Albo nawet grzywny? A może ktoś zostałby po prostu uznany za dziwnego turystę? W zeszłym roku pojechałem na wesele do Iranu, a potem podróżowałem przez dwa tygodnie. Spodenki - zdecydowanie tylko na plaży. To było trudne w lipcu / sierpniu, ale tak po prostu jest. Nie jestem pewien, w jakim wieku to dotyczy - dzieci miały na sobie szorty, ale w ogóle nie było dorosłych mężczyzn. Poza tym tshirt i dżinsy / chinosy były w porządku, chociaż wielu irańskich mężczyzn nosiło koszule z kołnierzykiem. Wesele - garnitury dla wszystkich chłopaków to było wezwanie dnia. Czasami też nosiłem czapkę, nie ma problemu. Często byliśmy prowadzeni do meczetów przez pomocnych asystentów, którzy tam pracowali (wolontariusze) i powiedzieli, że nie ma problemu z tym, co nosiliśmy do odwiedzania meczetów - chociaż w niektórych obszarach będziesz musiał zdjąć buty / czapki / kapelusze. Zwykle jest to jasne - w razie wątpliwości podążaj za wskazówkami miejscowych. 1 Po prostu zaciekawiony - czy poprowadzili Cię w przyjazny sposób, aby uniknąć fałszywego wejścia do obszaru niewłaściwej płci? (Nie wiem, czy meczety w Iranie są posegregowane) @AndrewGrimm, który schodzi z tematu, może zadasz nowe pytanie? Jeśli jesteś oczywiście obcokrajowcem, ujdzie ci na sucho znacznie więcej niż Irańczycy. Nie znajdziesz wielu (jakichś?) Irańczyków w krótkich spodenkach, a nawet jeśli uprawiasz sport w „zwykłej” przestrzeni publicznej, szorty nie są tak popularne jak dresy. Jednak wyglądałoby to inaczej w miejscu specjalnie zaprojektowanym do uprawiania sportu. ty Wola zobaczcie Irańczyków ubranych w koszule z krótkim rękawem, ale długie rękawy są normą. Irański strój dla mężczyzn jest łatwiejszy niż dla kobiet. Ich ubiór jest taki sam, jak męski na całym świecie, ale lepiej nie nosić krótkich spodni. Możesz nosić szorty w wiosce, na plaży i podczas uprawiania sportu. Jeśli chodzi o koszulkę, możesz nosić wszystkie rodzaje i wcale nie myśleć, że kolory są tylko czarno-białe, możesz wybrać dowolne kolory, które lubisz. podążaj za modą świata, a nawet możesz kupić nowy i niepowtarzalny styl mody, który łączy się ze stylem irańskim, gdy jesteś w Iranie. Zgadza się. Wiele stron internetowych wyjaśnia zasady dotyczące ubioru kobiet w Iranie, ponieważ przepisy dotyczące mężczyzn nie są tak surowe, jak w przypadku mężczyzn. Ogólnie rzecz biorąc, mężczyźni mogą nosić T-shirty, ale nie można nosić szortów w miejscach publicznych. Ale w przypadku zajęć sportowych, takich jak jazda na rowerze lub bieganie, możesz nosić 2 Ostatnie zdanie wygląda na ucięte. Byłem tam w 2012 roku. Strój męski jest znacznie bardziej swobodny niż damski; zwłaszcza jeśli jesteś zachodem. Generalnie jednak noś długie spodnie. Wystarczy koszulka lub polo. Zwykle powinieneś nosić koszule z długimi rękawami itp., Ale nikt tak naprawdę nie będzie cię winił, ponieważ najprawdopodobniej jest bardzo gorąco, kiedy tam jesteś. Noszenie koszulki jest w porządku. Ale koszule i spodenki bez rękawów nie są odpowiednie dla Iranu. Wszystko jest wyjaśnione w tym filmie przez młodą kobietę z Iranu:
W uznaniu jej niezłomnego ducha – i odwagi okazanej przez tysiące Irańczyków na czele ruchu na rzecz wolności życia kobiet – Mohammadi otrzymała Pokojową Nagrodę Nobla za rok 2023. Komitet Noblowski docenił jej „walkę z uciskiem kobiet w Iranie i jej walkę na rzecz promowania praw człowieka i wolności dla wszystkich”.Lista słów najlepiej pasujących do określenia "strój kobiet w Iranie":SARICZADORKIMONOTOALETAAMAZONKASUKNIASTROIKUBRANIEGORSETKIRADIRNDLBIKINIPENIUARDOMINOCZARCZAFFATAŁASZEKTUNIKAGALANTERIAOPALACZMINI
Iran, Teheran, 3 października 2022 r. AP / AP. Ali Chamenei. Najwyższy przywódca, który faktycznie rządzi krajem, po raz pierwszy publicznie wypowiedział się na temat trwających od dwóch Rewolucja islamska narzuciła ścisłe zasady dotyczące wyglądu i ubioru nie tylko kobiet. Minęło od niej już 40 lat i obecnie standardy zostały nieco poluzowane. Kiedyś karano za krawat, dżinsy czy makijaż. Obecnie nie jest to problemem, ale nadal pewne reguły obowiązują. Muszą ich przestrzegać także turyści podróżujący po Iranie, szczególnie na głowie, czyli hidżabW Iranie musiałam chodzić w chuście na głowie (hidżab). Teoretycznie powinna dokładnie zakrywać włosy, ale obecnie nikt tego nie przestrzega. Iranki zsuwają chustę na tył głowy – trzyma się jedynie na koczku. Natomiast odkryta szyja i wszelkie dekolty nie są dobrze widziane. Widziałam to we wzroku wpatrujących się we mnie Iranek, kilka zwróciło mi uwagę. Lepiej więc wziąć do Iranu bluzki bez dużych należy mieć przygotowane już w samolocie. Na ziemi irańskiej nie możemy pojawić się bez niej. Zazwyczaj tak właśnie wyglądałam w Iranie... Pupa – zakryta!Policja obyczajowa da nam reprymendę, jeśli nie będziemy miały zakrytej pupy. Nie wystarczy przydługa koszula, chyba że kończy się poniżej tej wstydliwej w Iranie części ciała. Ciekawe, że luźne spodnie, tzw. szarawary są u kobiet dopuszczalne. Ja najchętniej narzucałam na spodnie sukienki o długości przed kolana. Na spodnie, nie na getry – te ostatnie nie przejdą! Natomiast Iranki najczęściej zobaczymy ubrane w tzw. mantylki – płaszczyki wcięte w pasie. Nierzadko dość obcisłe, do kompletu z wąskimi spodniami, które tak naprawdę kobiece kształty bardziej podkreślają niż zakrywają. Sukienka narzucona na spodnie - dla mnie najwygodniejsze rozwiązanie Spodnie i rękawy - kwestia długościNogi muszą być zakryte aż po kostki – jesteśmy skazane w Iranie na długie spodnie. Nie spotkamy kobiet ubranych w spódnice, co najwyżej chodzą całe okryte czadorami. Rękawy bluzek mogą odsłaniać nadgarstki, szczególnie w upały, ale już łokci nie. Długie spodnie i długi rękaw Czador – od stóp do główCzador to wielki kawał materiału okrywający ciało od stóp do głów. Tylko twarz pozostaje odkryta. Czasami taki strój wymagany jest w mauzoleach (na miejscu można wypożyczyć). Trzeba naprawdę uważać, żeby się w niego nie zaplątać, nie przydeptać, a przez to nie przewrócić. Nie wiem, jak Iranki sprawiają, że nie spada z nich ta wielka i ciężka płachta materiału. Niektóre, wcale nierzadko, chodzą w czadory ubrane na co dzień. Zazwyczaj czarnego koloru. Czador - zakładany wyjątkowo Odkryta twarzTwarzy w Iranie nie trzeba zakrywać. Nie zobaczymy na ulicach kobiet w burkach jak w Afganistanie. Natomiast na południu, na wyspach Zatoki Perskiej, możemy spotkać panie w przepięknych kolorowych maskach, czasami zakrywających tylko nos. To przedstawicielki sunnickiej mniejszości. Jednak my nie musimy się do tej zasady stosować. Mieszkańka wysp Zatoki Perskiej na południu Iranu Jak to jest z sandałami?Mitem jest to, że nie można w Iranie nosić sandałów. Jak najbardziej są akceptowalne, nawet bose stopy nie bardzo rażą. O sandałach pisała Szirin Ebadi w książce „Broniłam ofiar. Pamiętnik z Iranu”, wspominając poluzowanie zasad reżimu już sprzed kilku lat. Polecam na wycieczkę do Iranu zakryte sandały marki Keen, i wygodne, i nie rzucające się w oczy. Sandały dozwolone i... wygodne! Makijaż – akceptowalnyKiedyś dziewczynom ścierano szminkę z ust papierem ściernym. Teraz makijaż, nawet wyraźny, jest dopuszczalny. Iranki to piękne dziewczyny i bardzo zadbane, które kobiecość podkreślają na każdym kroku, wbrew chustom i czadorom, a twarz to jedna z niewielu niezakrytych części ciała, więc fakt ten skrzętnie wykorzystują. Makijaż, a nierzadko twarz po operacjach plastycznych - Iranki bardzo o siebie dbają Włosy farbowane - teżTa sama zasada obowiązuje w przypadku włosów. Chustka, która niby przypadkowo spadła na tył głowy, farbowane kosmyki włosów spod niej wystające – to wszystko zabiegi celowe. Co prawda nie spotkałam zbyt wielu farbowanych Iranek, ale jednak było ich trochę – zdaje się, że te bardziej wyzwolone, z północnych dzielnic Teheranu, lub bezdzietne, a może samotne taki styl preferowały. Pofarbowane włosy i najbardziej wyzywający makijaż - oto moja irańska przewodniczka (w środku) Kiedy dziewczynka staje się kobietą?Czy małe dziewczynki też powinny nosić nakrycie głowy? Takie pytania zadają rodzice, którzy zabierają do Iranu swoje córki. Jeśli dziewczynka skończyła 9 lat – tak. W tym wieku uznaje się ją za dojrzałą i gotową do wyjścia za mąż. Co byśmy nie myśleli o zasadach islamu, uroczo wyglądają dziewczynki wracające ze szkoły, wszystkie ubrane w jednakowe mundurki i chustki. Urocze..., ale już w chustkach. Moja córka też musiałaby założyć Różne kanony ubioruObecnie w Iranie kobiety ubierają się według rozmaitych kanonów ubioru. Obok siebie zobaczymy dwie przyjaciółki – jedną w czadorze, a drugą w obcisłym płaszczyku i wąskich dżinsach. Albo inną w luźnym co prawda stroju, ale bajecznie wzorzystym. Większość preferuje ciemne kolory chust, choć nierzadkie też są kolorowe. Wszystko zależy, czy kobieta pochodzi z Teheranu, wielomilionowej stolicy czy z Jazd, miasta na pustyni, gdzie bardziej przestrzega się tradycyjnych zasad. Znaczenie ma też, w jakiej rodzinie się urodziła – religijnej czy nowoczesnej. Moje ulubione zdjęcie dotyczące ubioru w Iranie Hidżab – wymysł Chomeiniego?Chciałam podkreślić, że noszenie chusty nie jest wymysłem Chomeiniego i nie zostało wprowadzone w Iranie dopiero po rewolucji islamskiej w 1979 roku. W niektórych opracowaniach spotkamy się nawet z informacją, że czarne czadory wywodzą się z dawnych wierzeń irańskich przed islamem – z zaratustrianizmu (wtedy zrozumiały stanie się fakt, dlaczego tak dużo kobiet w czerni spotkamy w Jazd, gdzie schroniło się najwięcej zaratustrian na najeździe arabskim). Przed dynastią Pahlawich, ostatnich szachów, zakrywanie się kobiet i skromny strój to była normalna islamska praktyka. Dopiero w XX wieku szach Reza Pahlawi nakazał odkryć kobietom włosy, a czasami siłą tę zasadę egzekwował. Dopiero za ostatnich szachów z dynastii Pahlawich zaczęto w Iranie ubierać się na zachodnią modłę, więc tak naprawdę po rewolucji wrócono do obowiązujących wcześniej zasad, choć trochę bardziej restrykcyjnie je egzekwowano. Kobiety w Jazd Jakie zasady obowiązują panów? Mężczyźni mają zdecydowanie łatwiej, choć też nie wszystko im wolno! Mogą nosić koszulki z krótkim rękawem, ale bez rękawów nie są mile widziane. Obowiązują ich także długie spodnie, ewentualnie przedłużone 3/4 (czyli praktycznie takie sięgające do kostek). Co ciekawe, na plażach mogą kąpać się w kąpielówkach - przynajmniej tak twierdziła moja znajoma Iranka. Krótki rękaw u panów to norma, u mnie jedynie dlatego, że byliśmy z dala od ludzi Bez chusty – deportacja!Zapytałam jednego studenta prawa, co by się stało, gdybym odmówiła założenia chusty. W końcu nie jestem muzułmanką, nie wyznaję tych zasad. Czy by mnie ukarano? Jego odpowiedź rozbroiła mnie: Nie, nie ukarano by Cię. Najwyżej by Cię deportowano. :)Jeśli więc, drogie panie, nie chcecie być deportowane zaraz po wjeździe do Iranu, warto byście przyswoiły sobie zasady obowiązujące obecnie w tym kraju. Spotkanie na ulicy Marokanki, która nie byłaby ubrana w tradycyjny strój, jest raczej mało prawdopodobne. Panie zakładają długie do ziemi, luźne szaty, które nie podkreślają kształtów. Dodatkowo na głowie noszą hidżaby. Nie spodziewajcie się jednak głównie kobiet w czarnych burkach. Pań zakrywających twarz jest stosunkowo– Muzułmańskie feministki przekonywały, że prorok Mahomet w swoich wypowiedziach podkreślał, że aktywność fizyczna jest dobra dla dzieci, zarówno dla chłopców, jak i dziewczynek – mówi Aleksandra Chrobak – Na Instagramie Iranki epatują seksapilem i prowadzą swoje biznesy. Tam nie sięga żelazna ręka reżimu – dodaje W Iranie istnieje wiele feministycznych organizacji. Można je podzielić na świeckie i religijne Irańskie prawo regulujące kwestię aborcji jest bardziej liberalne niż w Polsce Więcej informacji znajdziesz na stronie głównej Onetu Czy w islamie jest miejsce dla feministek? Aleksandra Chrobak: Feminizm i islam to tematy, które budzą wiele emocji. Czy da się znaleźć dla nich wspólny mianownik? To zależy od definicji feminizmu. W Europie już jakiś czas temu kobiety zaczęły rozumieć feminizm jako walkę z patriarchatem, uświadamiać sobie skalę dyskryminacji i krzywdy, jakiej przez tysiąclecia wyrządzało im społeczeństwo skonstruowane przez i dla mężczyzn. W Polsce dopiero zaczynamy sobie zdawać sprawę, jak głęboko sięga dyskryminacja kobiet. Świadomość prowadzi do zmian, ale nie od razu... To wymaga przewartościowania zasad i przeglądu reguł, które bezkrytycznie przyjmowałyśmy i uznawałyśmy za "naturalne". Nie ma większego sprzymierzeńca patriarchalnego ucisku niż tradycja i religia, która utwierdza kobiety w przeświadczeniu, że "tak już jest", że "tak jest zbudowany świat". Pańszczyźniani chłopi też wierzyli, że taki już jest porządek tego świata, że oni tyrają, a pan rządzi. Feminizm jako walka o równe prawa, płace, dostęp do edukacji – hasła powszechnie znane i popierane przez społeczeństwo – to wierzchołek góry lodowej. Teoretycznie PRL przyniósł Polkom to równouprawnienie i posadził kobiety na traktory, jednak przyjrzeć się temu bliżej, to okazuje się, że w dużej mierze je jeszcze dociążył. Matka Polka wyrabia 300 proc. normy, haruje jak wół w pracy, jest świetną mamą. Do tego zdrowo gotuje, po godzinach wciela się w nieskazitelną panią domu no i jeszcze ma się rozwijać, być zadbana i dobrze ubrana. Tylko niezbyt skąpo, niech nosi się, jak przystoi damie. A partner pomaga wynieść śmieci… Ciężar oczekiwań jest ogromny. Ile z nas czuje wewnętrzną potrzebę, żeby się poświęcać, bo jest kobietą ? To jest patriarchat. W islamie oczekiwania wobec kobiet są chyba nieco inne? Islam, jak to na monoteistyczną religię przystało, widzi w kobiecie istotę podrzędną. To nie kobieta – matka daje życie. Życie tworzy Bóg postrzegany jako mężczyzna. Kobieta jest tylko "podwykonawcą". Zagadnęłam raz znajomego Emiratczyka o prawa kobiet. Odpowiedział: "Bóg stworzył Adama, a Ewę dopiero potem z jego żebra, więc o co ci chodzi z tymi prawami kobiet?". Ale Emiratczycy ledwo co zawinęli namioty z pustyni, są o wiele bardziej patriarchalni niż Irańczycy. Piszę o tym w mojej książce "Beduinki na Instagramie". W Iranie panuje większa swoboda? Iran mimo odgórnie narzuconego konserwatyzmu, np. nakazu noszenia hidżabu, ma dość otwarte i zwesternizowane społeczeństwo. Składa się na to wiele czynników: stara cywilizacja, czas świeckich rządów szacha, rola literatury i kultury masowej w życiu przeciętnego zjadacza szafranu oraz specyfika lokalnego odłamu islamu – szyizmu, który w dużej mierze opiera się na kulcie męczenników, empatii, ekspresji wiary w postaci poezji, teatru, muzyki. Jakie to ma konsekwencje? Chłopcy nie są w Iranie wychowywani na typ macho. Wolno im wyrażać uczucia, wzruszać się deklamowanym wierszem, kochać róże i słowiki. Irańczycy są przez to postrzegani jako tkliwi, zniewieściali lub geje – nie pasują do archetypu "twardziela". Ale wspierają Iranki w ich feministycznej walce. A z czym walczą irańskie feministki? Jest w Iranie wiele feministycznych organizacji. Można je podzielić na świeckie i religijne. Świeckie walczą z patriarchatem jako mechanizmem wykluczenia kobiet. Odrzucają ograniczenia nakładane przez religię, czerpią wzorce z zachodnich ruchów feministycznych. Jest im trudno ze względu na rządy twardogłowych ajatollahów. A religijny feminizm dąży do równouprawnienia w ramach zasad islamu poprzez interpretację jego zasad. Kobiety po rewolucji z 1978 r. dostały dostęp do wyższych studiów koranicznych i teraz chcą udowodnić, że właściwie interpretowana święta księga nie dyskryminuje. Targują się z rządem mułłów, mówiąc ich własnym językiem, trochę na zasadzie "muzułmanka też człowiek". Islam czytają w kategoriach równych praw mężczyzn i kobiet, czyli sióstr i braci, przed Bogiem. Pryncypia islamu pozostają jednak dla nich święte. Jest to przewrotne podejście, niemniej trzeba zauważyć, że tą metodą Iranki sporo wskórały. Przykładem może być sport. Przez lata nie miały dostępu do profesjonalnych zawodów, bo to nieobyczajne. Muzułmańskie feministki jednak przekonywały, że prorok Mahomet w swoich wypowiedziach podkreślał, że aktywność fizyczna jest dobra dla dzieci, nie rozróżniając na chłopców i dziewczynki. Sport kobiet nie musi być zgorszeniem, bo można tak zaprojektować strój, żeby kobieta pozostała zakryta, a strój nie krępował jej ruchów. Irańskie zawodniczki mają na głowach specjalny hidżab, przypominający kominiarkę, która się nie zsuwa. Rozgrywają patriarchat, ale go nie odrzucają. A feminizm w edukacji? Erozja systemu dokonuje się powoli za sprawą kobiet. Studentki stanowią ponad połowę populacji na uniwersytetach. Równouprawnienie rozumiane jako dostęp do pracy, edukacji czy reprezentacja w polityce jest realizowane. Ale na przykład prawo regulujące kwestię aborcji jest bardziej liberalne niż w Polsce. Kobiety chcą wyzwolenia także w innych sferach. Globalizacja przetacza się jak walec przez Iran. I to nie tylko w dużych miastach, ale także na prowincji. Iranki codziennie walczą z opresyjnym systemem. Dokonuje się to między innymi za pomocą mody. Moda to wehikuł zmiany. Tak jak bohaterki mojej książki "Fashionistki zrzucają czadory". W Iranie obowiązują reguły stroju przede wszystkim dla kobiet. Trzeba zasłaniać głowę i kształt figury. Nie są to sztywne reguły, więc kobiety naginają je do granic możliwości. Bywa, że chusta to listek figowy powiewający gdzieś na szczycie rozpuszczonych blond włosów, albo kawałek materiału opadający na ramiona. Niegdysiejsze płaszcze do kolan stały się obcisłymi żakietami do połowy biodra lub obcisłą narzutką. Z każdym rokiem krótszą... Co na to mężczyźni? Partnerzy wspierają kobiety w tej walce. Iranki ściągają chusty z głowy, gdy tylko znajdą się poza główną ulicą miasta. Jedynym miejscem, gdzie dano mi do zrozumienia, ze kobieta ma bezwzględny obowiązek nosić chustę, był dom religijnej feministki, która w błękitnej chuście perorowała o konieczności noszenia hidżabu. A co z wyglądem zewnętrznym? Iranki poddają się zabiegom kosmetycznym? Iran jest drugim po Brazylii krajem operacji plastycznych. Głównie przeprowadza się korekty nosa. Nawet na dalekiej prowincji widziałam kobiety z plastrami na nosie, zdeterminowane do wyrażania swojej kobiecości dostępnymi środkami, choćby to była farba o odcieniu blond, kupiona na bazarze, połamana szminka czy plastikowa siatka z logo "Chanel". To jest ruch oddolny i nie obejmuje tylko metropolii. Nawet panie noszące czador (czarny kawałek materiału, którym konserwatywne kobiety otulają się przed wyjściem z domu) – chodzą na manifestacje przeciwko obowiązkowym chustom. Jak wyglądają takie manifestacje? Są tzw. białe protesty, na których dziewczyny demonstracyjnie ściągają chusty. W jednej z bogatych, teherańskich dzielnic widziałam też kobiety bez nakrycia głowy. To się dzieje. Irański rząd nie tak dawno depenalizował brak hidżabu w miejscu publicznym. Irańskie społeczeństwo jest młode, po wojnie z Irakiem urodziło się tu bardzo dużo dzieci. Władza musi iść na pewne ustępstwa, bo się nie utrzyma. Jeszcze 20 lat temu w Iranie trudno było iść na randkę bez przyzwoitki. Dziś w dużych miastach są romantyczne lokale, gdzie młodzi ludzi swobodnie się spotykają. Nie ma też już policji religijnej, której agenci badali, czy kobieta towarzysząca mężczyźnie to jego żona czy siostra. A co z wyrażaniem uczuć, seksem? Można się całować na ulicy? Widziałam pary dające sobie ukradkowe pocałunki w kawiarni. Widziałam też randki w samochodach pod osłoną nocy i mieszkania wynajmowane jako "gniazdka dla wolnej miłości". W świadomości społecznej zaczyna funkcjonować pojęcie "związku", a małżeństwo z miłości nie jest już inwektywą. Oczywiście przodują tu duże miasta, gdzie rodzice puszczają dzieci na randki, aby młodzi mieli okazje się poznać i aby nie podzielili doświadczeń poprzednich pokoleń, których małżeństwa aranżowano. Testy dziewictwa odchodzą w niepamięć, a czadory w pawlaczu gryzą mole. Młode Iranki i młodzi Irańczycy są zachłyśnięci popkulturą. Ale także ci, którzy pamiętają czasy sprzed rewolucji, zaczynają rozumieć, że patriarchalne tradycje nie są dogmatem. Na pewno pomaga fakt, że w Iranie społeczeństwo jest dość świeckie, w piątkowych modlitwach uczestniczy tu już mniej niż 2 proc. Irańczyków. Młodzi marzą raczej o życiu z klipów 50 Centa niż o pielgrzymkach do grobu męczennika. Ogromna w tym zasługa mediów społecznościowych, które szturmem wzięły Iran i dały młodym ludziom przestrzeń do wyrażania siebie. Na Instagramie Iranki epatują seksapilem i prowadzą własne biznesy. Tam nie sięga żelazna ręka reżimu. Patriarchalna skorupa pęka od środka.
Niektóre, jak masowa demonstracja w marcu 1979 r., dotyczyly pojedynczych kwestii, takich jak protesty przeciwko zmuszaniu kobiet do noszenia hidzabu lub rozprawa z okreslonymi grupami W krajach tych było sporo ataków i aktywności terrorystycznej. Mimo to, ani ja, ani moja rodzina lub znajomi nigdy nie znaleźli się w niebezpieczeństwie. Shaya: Mieszkam w Iranie ponad 30 lat i nigdy nie byłam świadkiem jakieś niebezpiecznej sytuacji. Myślę, że dobrzy i źli ludzie są wszędzie. Helena Stelmach, która została przyjęta w obcym kraju z otwartymi ramionami nie może zrozumieć rodaków. W Iranie Stelmach mieszkała przeszło 70 lat. Zanim jednak rozpoczęła nowe życie Tatarski strój narodowy kobiet daje pełny obraz życia narodowego i koncepcji estetycznych. Wraz z czynnikami fizycznymi, narodowy strój Tatarów mówi nam o wieku i statusie kobiety, jej stanie cywilnym i społecznym, a także osobistych gustach i preferencjach. Opis stroju narodowego Tatarów Do Kijowa lub Lwowa możesz dostać się pociągiem, lub samolotem za mniej niż 100 zł. Do Iranu możemy oczywiście dostać się również droga lądową, ale będzie to mniej korzystne czasowo i finansowo rozwiązanie. Nie zapomnij o wizie! Polacy podróżujący do Iranu muszą posiadać wizę. Wizy wydawane są w Ambasadzie Iranu w Warszawie. FJbq5YT.